Lieve allemaal,

Deze week was weer een interessante week. Ik heb namelijk meer contact gehad met de patiënten uit het ziekenhuis. Ik vind het namelijk soms nog erg lastig om goed contact te leggen vanwege de taal barriere. Soms kom ik dan ook speciale situaties tegen. Zo vroeg van de week een vrouwtje waarmee ik een leuk gesprek had, of ik haar financieel kon steunen aangezien ze erg arm is. Daarnaast vroeg een vriend van een patient opeens heel nonchalant om mijn nummer. Gelukkig weet ik wel goed hierop te reageren.

Mijn collega's beginnen ook steeds losser te worden en maken veel grapjes. Ze vinden het bijvoorbeeld moeilijk om mijn naam uit te spreken en zeggen altijd 'Anok'. Dat rijmt weer op 'Lamok' dat in Tagalog mug betekent. Vind het altijd zo hilarisch dat ze hierdoor helemaal in een deuk kunnen liggen.

Deze week heb ik ook voor het eerst bloed geprikt bij een patiënt en heb ik weer veel wonden van motoraccidenten gezien. Verder heb ik ook weer geholpen bij een bevalling. Het is wel opvallend dat het verschil zichtbaar is met welke collega ik een bevalling doe. De een pakt zich helemaal in met een schort muts en een mondkapje terwijl de ander bijvoorbeeld alleen een mondkapje gebruikt. Dit is maar een klein voorbeeld maar, zo zijn er zo nog veel meer op te noemen. Ook heb ik gezien en geleerd hoe ze hier een ecg plaatsen en lezen. Ze gebruiken hier vacuümballetjes met kleurtjes om deze op de borstkas vast te zetten. Ook op elke post en elke enkel zetten ze een soortvan startkabel. Vergeleken met dit is de technologie in Nederland nog niet zo slecht;)

Verder heb ik een infuus geplaatst bij een baby'tje met down syndroom. Dit was wel een sneu verhaal aangezien het babytje verlaten is door haar ouders toen ze 4 maanden oud was. Gelukkig hebben vrienden van de ouders van het babytje, haar als hun kind beschouwd.

Ook heb ik weer een nieuwe vriend gemaakt in het ziekenhuis, de ziekenhuis kat genaamd Pussa. Dit is een van de schoonste straatkatten die ik tot nu toe gezien heb. Hij komt zo af en toe even ik het ziekenhuis koekeloeren, super schattig.

Van de week ben ik ook mee geweest op een Filipijnse vissersboot. Samen met een paar andere vrijwilligers hebben we midden op de zee vissen gevangen. Dit was echt heel komisch totdat iedereen zeeziek werd en we weer teruggegaan zijn naar het vaste land.

Verder heb ik weer de longen uit mn lijf gezongen tijdens de karaoke en heb een goede week gehad. Tot op mikn volgende blog!

Veel liefs,

Anouk