Lieve allemaal,

De afgelopen 2 weken zijn voorbij gevlogen! Nog sneller dan dat je palawan achterstevoren kunt spellen. Afgelopen week heb ik veel gezien en gedaan op het eiland. Zo ben ik afgelopen weekend naar puerto princesa geweest om te gaan eiland hoppen. Het ene eilandje nog mooier dan de ander. Ook heb ik 1 van de 7 natuurwonderen bezocht. De underground river. Alleen de tocht er naartoe was al indrukwekkend. Overal op palawan zijn rijstvelden, eerst dacht ik dat er een grote overstroming was geweest maar dit bleken rijstvelden te zijn, lol. Deze week ben ik al wat meer gesetteld en begint het plaatsje Tigman steeds meer als thuis te voelen.

Afgelopen maandag ben ik begonnen in het ziekenhuis waar ik voor de komende weken op de spoedeisende hulp ga werken. Het ziekenhuis beschikt over weinig (goede) spullen en het gebouw valt nog net niet in elkaar. De werknemers zelf zijn erg goed opgeleid en willen mij veel leren en laten doen. Op de spoedeisende hulp ben ik al veel gevallen van dehydratie door een darminfectie, hypertensie en veel wonden door verkeerongevallen tegen gekomen. Ik heb al veel meegekeken met het plaatsen van infuzen, hechten van wonden, geven van injecties, instellen van zuurstof tanks en zelfs meegekeken bij een bevalling! Dit was super bijzonder want heb nog nooit een bevalling zelf gezien. En vond het best wel heftig aangezien de moeder van de baby nog super jong was. De volgende dag heb ik het kindje ook zelfs vast mogen houden. Zo lief! Ik kan erg goed opschieten met de tijdelijke dokter van het ziekenhuis en hij wilt mij ook veel leren. Zo heb ik bijvoorbeeld op een varkenshuid leren hechten!

Afgelopen vrijdag ben ik naar een zandbank in het midden van de oceaan geweest. Dit was nog een activiteit van de cultuursweek. Dit is echt een van de mooiste plekken die ik ooit heb gezien, maar kwam ik zo rood als een kreeft terug. Moest er blijkbaar wat voor over hebben:p.

Ik wil deze post afsluiten met iets wat mij het meeste aangegrepen en het meeste indruk op mij gemaakt heeft de afgelopen 2 weken. Ik heb gezien hoe arm de mensen ook zijn, dat ze super gelukkig en blij zijn met wat ze hebben. Ze kunnen het kleine waarderen en dat vind ik wel erg bijzonder om te zien.

Bedankt voor het lezen en tot op mijn volgende post!

Veel liefs,

Anouk