Welkom lezers van mijn blog!

Deze maand ben ik begonnen met de minor International Health Studies waarvoor ik 10 weken in de Fililipijnen stagen ga lopen. Deze stage is onprofessioneel en wordt gezien als vrijwilligerswerk.

De voorbereidingen voor mijn reis zijn in volle gang. Vaccinaties zijn geprikt, vliegtickets zijn geboekt, de visa is aangevraagd en de zenuwen komen langzaam te kriebelen in mijn buik.

Over 2.5 week is het dan zover, dan begint mijn avontuur als verpleegkundige in de Filipijnen. Ik kan nu al niet wachten om te vertrekken maar helaas moeten er eerst nog wat assignments ingeleverd worden. Eigenlijk vind ik dit nog wel erg fijn aangezien ik niet aan t feit hoef te denken dat ik iedereen hier ga missen.

Ik ben nu 4 weken bezig met mijn minor en ik vind het echt nu al helemaal te gek. Ik heb echt al zoveel geleerd over culturen, gezondheidssystemen en over de Filipijnen zelf. Hierdoor krijg ik echt nog meer zin om naar mijn stage plek te gaan om te zien hoe dit daar zal lopen. Het onderwijs is gericht op de volgende slogans ' get out of your comfortzone' en 'leave something behind'. Met mijn reis naar de Filipijnen ga ik al uit mijn comfortzone aangezien ik nog nooit alleen op reis ben geweest en ook nog nooit buiten Europa ben geweest.

Om alvast te wennen om ut mijn comfortzone te gaan heb ik voor school hier ook een out of your comfortzone activiteit moeten uitvoeren. Natuurlijk ging het bij mij niet gek genoeg en heb ik een vriend van mij, Jeroen, mijn activiteit laten organiseren, zodat ik nergens vanaf wist... had ik dat maar niet gedaan want zonder dat ik wist had ik opeens chocolade met meelwormen in mijn mond. Ik sla bijna nooit chocolade af aangezien ik daar echt super dol op ben. Zo had ik dus zonder te kijken een stuk chocolade in mijn mond gedaan en ik vroeg mij al af waarom het zo anders smaakte... nou daar kwam ik dus in volle paniek achter midden op t centraal station. Super genant maar, achteraf kan ik er ook wel om lachen.

Omdat Jeroen dacht 'laten we eens gek doen' en aangezien we allebei hoogtevrees hebben, zijn we naar de A'DAM toren gegaan. Daar bovenop staat op het randje van het gebouw een schommel waarmee je van t dak af kan schommelen. Dood eng, maar wat was het toch een mooi uitzicht daarboven. Helaas was het wel een regenachtige dag en konden we niet ver kijken. Na het mooie uitzicht gekeken te hebben moest ik er toch echt aan geloven. Ik kon er niet meer onderuit. Dat moment was ik echt super zenuwachtig en haalde ik alle scenario's in mijn hoofd die maar mis konden gaan. Totdat ik op de schommel zat en die begon te schommelen kreeg ik echt een gevoel van vrijheid en voelde ik me echt super relaxed. Het leuke was dat Jeroen ooknog moest en die zag wit van angst. Nooit gedacht dat out of your comfortzone zo leuk kon zijn en dat t je echt een goed gevoel kan geven! Ik zal het iedereen aanraden. Daarom wil ik deze post afsluiten met de slogan 'life begins at the end of the comfortzone'.

Bedankt voor het lezen van mijn blog! De volgende blog die ik schrijf zal in de Filipijnen zijn. Wil je mij volgen? Schrijf je dan in op de mailingslijst.

Veel liefs, Anouk